Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1937 και το πραγματικό του όνομα ήταν Σπύρος Ανδρουτσόπουλος. Ήρθε στην Αθήνα με την οικογένεια του σε ηλικία 9 ετών. Έχοντας έντονο ενδιαφέρον για το θέατρο και τον κινηματογράφο από μικρός, αποφάσισε να γίνει ηθοποιός. Αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη και έβαλε μπρος για να πραγματοποιήσει το όνειρο του.

Το διεθνές του εκτόπισμα ήρθε από τις πρώτες κιόλας εμφανίσεις του στον κινηματογράφο, με την ταινία «Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα»του Ανδρέα Λαμπρινού το 1959, όταν προβλήθηκε στο διαγωνιστικό μέρος του Φεστιβάλ των Καννών. Μετά από αυτή τη διάκριση δεν άργησε να πάρει το ρίσκο και να πάει στην Ιταλία, στα στούντιο της Τσινετσιτά, όπου και αξιοποίησε τις οντισιόν και τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν. Έτσι, συμμετέχει σε διεθνείς παραγωγές, όπως στις ταινίες «Όταν θέλει η γυναίκα» του Βινσέντε Μινέλι πλάι στην μεγάλη Λάιζα Μινέλι και «Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι, πλάι στον Αλέν Ντελόν, την Κλαούντια Καρντινάλε και την αξέχαστη Κατίνα Παξινού. Ειδικότερα με την εμφάνιση του στην ταινία του Φράνκο Ρόσι «Ο Θάνατος ενός Φίλου», απογειώνεται η κινηματογραφική του καριέρα, αφού κερδίζει βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Στη συνέχεια κάνει το μεγάλο βήμα προς το Χόλυγουντ, συμμετέχοντας πλέον σε αμιγώς αμερικάνικες παραγωγές.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του ’60, ο Σπύρος Φωκάς ήταν ήδη περιζήτητος και οι προτάσεις έπεφταν η μία μετά την άλλη. Κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Δαλιανίδη, γυρίζει στην Φίνος Φιλμ δύο ταινίες πλάι στην Ζωή Λάσκαρη, τον «Εγωισμό» και τη «Στεφανία», που άφησαν εποχή. Δεν άργησε όμως να ξαναφύγει για την Αμερική, όπου πρωταγωνίστησε σε ταινίες που έκαναν μεγάλη εμπορική επιτυχία, όπως «Το Διαμάντι του Νείλου» δίπλα στους Μάικλ Ντάγκλας και Κάθλιν Τέρνερ και «Ράμπο 3» με τον Σιλβέστερ Σταλόνε.

Την δεκαετία του ’90 έπαιξε σε επιλεγμένες κινηματογραφικές παραγωγές όπως «Το Πεθαμένο Λικέρ» του Γιώργου Καρυπίδη και «Μπίζνες στα Βαλκάνια» του Βασίλη Μπουντούρη. Το 2013 πραγματοποίησε και μία από τις σπάνιες εμφανίσεις του στο ελληνικό θέατρο, ερμηνεύοντας τον ρόλο ενός ηλικιωμένου ιερέα με παρελθόν παιδεραστή στο έργο «Τα παιδιά του πατρός» του Στέφανου Κακαβούλη.

Στην κινηματογραφική καριέρα του έπαιξε με επιτυχία σε πάνω από 30 ταινίες, οι περισσότερες στην Ιταλία και στην Αμερική, και αξίζει να αναφερθεί ότι έγινε ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός, και από τις εμφανίσεις του σε γνωστά θέατρα του εξωτερικού. Σημαντική τέλος ήταν και η παρουσία του στην ελληνική τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας σε κοινωνικές και δραματικές σειρές όπως «Δύο ξένοι», «Οι κληρονόμοι», «Φιλί ζωής» και «Της αγάπης μαχαιριά».

Ο Σπύρος Φωκάς έκανε τέσσερις γάμους. Το 1958 σε ηλικία 21 ετών παντρεύτηκε την ηθοποιό Νία Λειβαδά και ο γάμος τους κράτησε δέκα χρόνια. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 παντρεύτηκε στο νησί της Μυκόνου την αεροσυνοδό της Ολυμπιακής Βέτα Ρεμπετσέρι, με τον γάμο τους να διαρκεί πάλι δέκα χρόνια. Στα τέλη του ’70 γνωρίζει την τρίτη σύζυγό του, την ελληνοαμερικανιδα Διευθύντρια του Φεστιβάλ Ολυμπίας, Ρενέ Πάππας, με την οποία χωρίζει ξανά μετά από δέκα χρόνια.

Το 2007 γνωρίζει την τέταρτη και τελευταία του σύζυγο, την ηθοποιό Λίλιαν Παναγιωτοπούλου, την οποία παντρεύεται το 2013. Ο γάμος τους κράτησε και αυτός δέκα χρόνια, μέχρι το θάνατο του τον Νοέμβριο του 2023.

Ο Σπύρος Φωκάς έφυγε από τη ζωή στις 10 Νοεμβρίου 2023, σε ηλικία 86 ετών.