Ο Παύλος Τάσιος, σκηνοθέτης και σεναριογράφος, εκπαιδεύτηκε στην 7η τέχνη αποκλειστικά στη Φίνος Φιλμ, για να εξελιχθεί αργότερα σε πρωτοπόρο εκπρόσωπο του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου.

Γεννήθηκε το 1942 στον Πολύγυρο Χαλκιδικής και δούλευε από μικρό παιδί. Το 1960 βρέθηκε τυχαία στο σημείο της Θεσσαλονίκης που γυριζόταν η ταινία της Φίνος Φιλμ «Ο Ατσίδας». Εντυπωσιάστηκε και ζήτησε από το συνεργείο να δουλέψει μαζί τους. Από εκείνη την ημέρα, και για αρκετά χρόνια, έγινε βοηθός του Γιάννη Δαλιανίδη. Το 1965, μαζί με κάποιους φίλους του συνέστησαν ομάδα και γύρισαν την ταινία «Φτωχολογιά». Την ίδια εποχή, ο Φίνος του ζήτησε να γράψει ένα σενάριο. Έτσι, προέκυψε η ταινία «Παράνομοι Πόθοι» (1966), την οποία και σκηνοθέτησε. Αμέσως μετά, σκηνοθέτησε το επόμενο σενάριο του στην ταινία «Χαμένη Ευτυχία». Αργότερα, γύρισε την ταινία του «Πληγωμένα Νιάτα» σε δική του παραγωγή και από το 1968 ως το 1972 διαμόρφωνε τη νέα κινηματογραφική του έκφραση. Έτσι, το 1972 γύρισε στη Φίνος Φιλμ την ταινία του «Ναι μεν Αλλά», η οποία απέσπασε βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.

Συνολικά, γύρισε 11 ταινίες μεγάλου μήκους, με πιο γνωστές και βραβευμένες το «Βαρύ Πεπόνι» (1977), «Παραγγελιά» (1980), «Το Στίγμα». Τελευταία του κινηματογραφική επιτυχία ήταν η ταινία «Νοκ Άουτ» το 1986, ενώ από τότε ασχολήθηκε αποκλειστικά με την τηλεόραση. Τα τελευταία χρόνια προσπαθούσε να βρει χρήματα για να γυρίσει τη ζωή της Ζωζώς Νταλμάς, συντρόφου του Τούρκου ηγέτη Κεμάλ Ατατούρκ.

Ο Παύλος Τάσιος πέθανε πρόωρα, χτυπημένος από τον καρκίνο. Σύζυγος του ήταν η επίσης πρόωρα χαμένη ηθοποιός και ποιήτρια, Κατερίνα Γώγου.