Με φλογερό ταμπεραμέντο, αισθαντικό στυλ και πηγαίο ταλέντο ως χορευτής και χορογράφος, ο Φώτης Μεταξόπουλος είναι από τους λίγους του ελληνικού σινεμά που με την τέχνη του χορού κατέκτησε το πλατύ κοινό, γράφοντας τη δική του ιστορία στο χώρο του θεάματος.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σε ηλικία πέντε ετών έχασε την μητέρα του πάνω στη γέννα στο τρίτο της παιδί και μεγάλωσε με την αγαπημένη του γιαγιά. Τελειώνοντας το σχολείο, έπαιζε τερματοφύλακας στο ποδόσφαιρο και αποφάσισε να σπουδάσει στις Σχολές Πάλμερ με σκοπό να γίνει ασυρματιστής στο Εμπορικό Ναυτικό. Ωστόσο, ένα βράδυ παρακολούθησε την ταινία «Η Ζωή του Ροδόλφο Βαλεντίνο» και το τανγκό που είχε μια σκηνή της ταινίας τον επηρέασε τόσο βαθιά και έγινε η αφορμή να ασχοληθεί με τον χορό.

Το 1954, ο χορογράφος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Άγγελος Γριμάνης, αναζητούσε χορευτές για την περιοδεία ενός μπαλέτου στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ο Μεταξόπουλος δεν έχασε ευκαιρία και πήγε για δοκιμαστικό. Ο Γριμάνης δεν προσέλαβε τον άπειρο τότε νεαρό χορευτή, αλλά τον σύστησε στην Ελβετίδα χορεύτρια Μύριαμ Σουαζί (Myriam Choisy), η οποία τον δέχτηκε στη σχολή της, από την οποία αποφοίτησε το 1957 με άδεια επαγγελματία χορευτή.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Σπουδαστής ακόμα της σχολής, κάνει την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση σαν χορευτής, στη θεατρική παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ, στο θέατρο του Εθνικού Κήπου με χορογραφίες του Γιάννη Φλερύ.

Το 1959 ξεκινάει η συνεργασία του με τη Λυρική Σκηνή. Το 1960 εντάσσεται στο χορευτικό συγκρότημα της Αμερικάνας Κάθριν Ντάνχαμ και πραγματοποιεί μαζί της μια μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία που διήρκησε ένα χρόνο. Με την επιστροφή του συνεχίζει στην Λυρική Σκηνή ως «πρώτος χορευτής» πια, ενώ λίγα χρόνια αργότερα, με την παρότρυνση της αδελφής της Σοφίας Βέμπο, Αλίκης, φεύγει από την Λυρική και πάει στο ελεύθερο θέατρο.

Στη συνέχεια στράφηκε αποκλειστικά στη σκηνοθεσία και τη χορογραφία θεατρικών παραστάσεων, ενώ δεν άργησε να εξελίξει και την καριέρα του στον κινηματογράφο.

Τις τελευταίες δεκαετίες, ο Φώτης Μεταξόπουλος είναι καλλιτεχνικός διευθυντής σε έξι σχολές χορού.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Στα πρώτα του βήματα ως χορευτής, πραγματοποίησε και την πρώτη του κινηματογραφική συμμετοχή, χορεύοντας στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Η Καφετζού» (1956). Το 1959 έκανε και την πρώτη του χορογραφία στην ταινία «Ο Αλη Πασάς και η Κυρά-Φροσύνη», ενώ ακολούθησαν δεκάδες ακόμα ταινίες στις οποίες είτε συμμετείχε ως χορευτής είτε υπέγραφε και τις χορογραφίες.

Αρχική παρτενέρ του ήταν η Βίκυ Τζινιέρη, ενώ από το 1967 μέχρι το 1989, έχει στο πλάι του την μαγευτική Νάντια Φοντάνα, με την οποία εμφανίστηκε μαζί τόσο σε ταινίες όσο και σε νυχτερινά κέντρα της εποχής εκείνης. Χαρακτηριστική είναι η χορογραφία και η κοινή τους εμφάνιση στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Η Κόμησσα της Κέρκυρας» το 1972.

Συνολικά συμμετείχε σε πάνω από 70 ταινίες στον ελληνικό κινηματογράφο σαν χορευτής, χορογράφος αλλά και ηθοποιός σε κάποιες εξ αυτών.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Η πρώτη του σύζυγος ήταν η επίσης χορεύτρια Μαριάννα Δρίνη, με την οποία γνωρίστηκε σε ένα μπαλέτο στην Αίγυπτο. Μαζί απέκτησαν έναν γιό, τον Πάνο. Η δεύτερη σύζυγος του Φώτη Μεταξόπουλου ήταν η επίσης παρτενέρ του στον χορό, Νάντια Φοντάνα, με την οποία δεν απέκτησε παιδιά. Η τρίτη του σύζυγος ήταν μια μαθήτρια από τη σχολή, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Κοσμά, και μία κόρη, την Κατερίνα. Όλα τα παιδιά του ασχολήθηκαν με τον χορό και την θεατρολογία, ενώ έχει αποκτήσει και δυο εγγόνια.