Η Φίνος Φιλμ αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια του ελληνικού κινηματογράφου. Η άποψη αυτή δεν στηρίζεται απλά και μόνο στον όγκο των ταινιών, αλλά πολύ περισσότερο στην απήχηση που είχαν, και συνεχίζουν να έχουν αυτές οι ταινίες στο ελληνικό κοινό. Ένα κοινό που από την πρώτη γενιά του φροντίζει να δίνει αλώβητη και άφθαρτη τη σκυτάλη των ταινιών της Finos Film στην επόμενη, εξασφαλίζοντας έτσι τη διαχρονικότητά τους. Και δεν θα μπορούσε να υπάρξει διαχρονικότητα αν δεν υπήρχαν στις ταινίες στοιχεία όπως η ποιότητα και η αξιοπρέπεια όσον αφορά τα σενάρια και τη σκηνοθεσία, αλλά και στην τεχνική αρτιότητα όσον αφορά την παραγωγή. Στοιχεία που αποκτούσαν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα με τον επαγγελματισμό, το μεράκι, τον ψυχισμό και το ταλέντο που κατέθεταν οι ηθοποιοί και οι υπόλοιποι συντελεστές των ταινιών.

Από τον Μάρτιο του 1943, με την προβολή της πρώτης ταινίας «Η Φωνή της Καρδιάς», μέχρι και τον Ιανουάριο του 1977 με την τελευταία ταινία της εταιρίας «Ο Κυρ Γιώργης Εκπαιδεύεται», η Φίνος Φιλμ διέγραψε μία πορεία 34 χρόνων, με την οποία σημάδεψε όσο καμία άλλη εταιρία παραγωγής την ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου. Το σήμα FF συμβολίζει μία ολόκληρη εποχή και πολιτογραφεί μια Ελλάδα, η οποία προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό, αστικοποιείται με γρήγορους ρυθμούς και αναπτύσσεται με δαιμονιώδη ταχύτητα. Μια Ελλάδα της αθωότητας, της ελπίδας, αλλά και συνάμα της φτώχειας και του σκληρού αγώνα επιβίωσης μεγάλου μέρους του πληθυσμού της στις πόλεις και στην ύπαιθρο.

Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ

Πίσω από το θρυλικό σήμα της Φίνος Φιλμ κρύβεται η ευφυΐα, ο οραματισμός, η φαντασία και η ευρηματικότητα του αφοσιωμένου δημιουργού της: του Φιλοποίμενα Φίνου. Ο Φίνος άξια αποκαλείται  «Πατριάρχης του Ελληνικού Κινηματογράφου», και πώς όχι άλλωστε, όταν είναι ο άνθρωπος που πήρε τον νηπιακής ηλικίας ελληνικό κινηματογράφο από το χέρι, τον ανέθρεψε, τον ενηλικίωσε, τον ωρίμασε και του έδωσε υπόσταση. Του έδωσε φωνή με την πρώτη ομιλούσα ελληνική ταινία, εκσυγχρόνισε τις τεχνικές εικονοληψίας και φωνοληψίας, έφερε πρώτος τους φακούς ζουμ και την τεχνική σινεμασκόπ, καθιέρωσε τα μιούζικαλ, δημιούργησε υπερσύγχρονα για την εποχή κινηματογραφικά στούντιο, και τελικά δημιούργησε και κληροδότησε στις επόμενες γενιές Ελλήνων ένα πολιτιστικό δημιούργημα το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του νεοελληνικού πολιτισμού.

Δεν θα μπορούσε όμως να συντελεστεί αυτό το τιτάνιο έργο, αν ο Φίνος δεν είχε άξιους συνεργάτες. Συνεργάτες, που προσέφεραν τα μέγιστα, ώστε αυτή τη στιγμή οι 187 ταινίες της εταιρίας να αποτελούν το πολυτιμότερο κομμάτι του πολιτιστικού κεφαλαίου που ονομάζεται «Χρυσή εποχή του Ελληνικού Κινηματογράφου». Οι τεχνικές ικανότητες, η αδιάκοπη εργατικότητα, ο επαγγελματισμός και το όραμα του Φίνου ήταν το διαβατήριο  της επιτυχίας. Το ταλέντο, η δημιουργικότητα και το ομαδικό πνεύμα όλων των συντελεστών της Finos Film την οδήγησαν στην κορυφή δίνοντάς της θρυλική διάσταση. Ο Φίνος συνεργάστηκε με τους καλύτερους, και αυτοί με τη σειρά τους έβγαλαν τον καλύτερο τους εαυτό, αφού βρήκαν δίπλα του τις καλύτερες δυνατές συνθήκες εργασίας. Μέσα από τις ταινίες της εταιρίας αναδείχθηκε πλειάδα καλλιτεχνών, γεννήθηκαν σταρ, δημιουργήθηκαν είδωλα. Για κάποιους η Finos Film αποτέλεσε «πανεπιστήμιο» αρχίζοντας ως βοηθοί, ενώ για άλλους ήταν η αφετηρία για μια νέα σελίδα στην καριέρα τους. Τρανταχτό παράδειγμα οι σεναριογράφοι Αλέκος Σακελάριος και Νίκος Φώσκολος, οι οποίοι μέσα από την Finos Film ανέδειξαν το ταλέντο τους και στην σκηνοθεσία, αφήνοντας εποχή.

ΤΟ «ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ» ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η Φίνος Φιλμ έχει χαρακτηριστεί συχνά «το Χόλυγουντ της Ελλάδας». Μία εύλογη και εύστοχη παρομοίωση, που αποτυπώνει και την απόλυτη υπεροχή της εταιρείας στο χώρο της κινηματογραφικής παραγωγής. Στη δεκαετία του ‘40 έγινε η αρχή, στη δεκαετία του ‘50 ήρθε η καθιέρωση και η καταξίωση. Ακολούθησε η δεκαετία του ‘60 με την απογείωση και την κατακόρυφη αύξηση παραγωγών, μέσα σε ένα καθεστώς βιομηχανοποίησης του ελληνικού σινεμά. Κατά τη δεκαετία του ‘70, σε μία εποχή όπου δρομολογούνταν σαρωτικές αλλαγές στον κινηματογράφο μαζί με την καθιέρωση της τηλεόρασης, η εταιρεία έμεινε αλώβητη έχοντας στο ενεργητικό της πλούσιες και ποιοτικές παραγωγές που κέρδισαν το κινηματογραφικό κοινό. Έμελλε η τηλεόραση – ένα μέσο που ποτέ δεν είδε με καλό μάτι ο Φίνος – να βάλει αργότερα τη σφραγίδα πιστοποίησης της ποιότητας αυτών των ταινιών, αναδεικνύοντας τη διαχρονική τους αξία.

Οι ταινίες της Φίνος Φιλμ αποτελούν μέχρι σήμερα αξεπέραστα πρότυπα υγιούς και ευπρεπούς ψυχαγωγίας. Η απόδειξη δεν είναι μόνο η συνεχής προβολή τους, αλλά κυρίως η αγάπη του κόσμου προς αυτές επί δεκαετίες. Μιας αγάπης αυθεντικής και διαχρονικής από ένα κοινό που διψάει να γυρίζει πίσω στην Ελλάδα που αγάπησε.

Η Φίνος Φιλμ αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια του ελληνικού κινηματογράφου. Η άποψη αυτή δεν στηρίζεται απλά και μόνο στον όγκο των ταινιών, αλλά πολύ περισσότερο στην απήχηση που είχαν, και συνεχίζουν να έχουν αυτές οι ταινίες στο ελληνικό κοινό. Ένα κοινό που από την πρώτη γενιά του φροντίζει να δίνει αλώβητη και άφθαρτη τη σκυτάλη των ταινιών της Finos Film στην επόμενη, εξασφαλίζοντας έτσι τη διαχρονικότητά τους. Και δεν θα μπορούσε να υπάρξει διαχρονικότητα αν δεν υπήρχαν στις ταινίες στοιχεία όπως η ποιότητα και η αξιοπρέπεια όσον αφορά τα σενάρια και τη σκηνοθεσία, αλλά και στην τεχνική αρτιότητα όσον αφορά την παραγωγή. Στοιχεία που αποκτούσαν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα με τον επαγγελματισμό, το μεράκι, τον ψυχισμό και το ταλέντο που κατέθεταν οι ηθοποιοί και οι υπόλοιποι συντελεστές των ταινιών.

Από τον Μάρτιο του 1943, με την προβολή της πρώτης ταινίας «Η Φωνή της Καρδιάς», μέχρι και τον Ιανουάριο του 1977 με την τελευταία ταινία της εταιρίας «Ο Κυρ Γιώργης Εκπαιδεύεται», η Φίνος Φιλμ διέγραψε μία πορεία 34 χρόνων, με την οποία σημάδεψε όσο καμία άλλη εταιρία παραγωγής την ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου. Το σήμα FF συμβολίζει μία ολόκληρη εποχή και πολιτογραφεί μια Ελλάδα, η οποία προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό, αστικοποιείται με γρήγορους ρυθμούς και αναπτύσσεται με δαιμονιώδη ταχύτητα. Μια Ελλάδα της αθωότητας, της ελπίδας, αλλά και συνάμα της φτώχειας και του σκληρού αγώνα επιβίωσης μεγάλου μέρους του πληθυσμού της στις πόλεις και στην ύπαιθρο.

Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ

Πίσω από το θρυλικό σήμα της Φίνος Φιλμ κρύβεται η ευφυΐα, ο οραματισμός, η φαντασία και η ευρηματικότητα του αφοσιωμένου δημιουργού της: του Φιλοποίμενα Φίνου. Ο Φίνος άξια αποκαλείται  «Πατριάρχης του Ελληνικού Κινηματογράφου», και πώς όχι άλλωστε, όταν είναι ο άνθρωπος που πήρε τον νηπιακής ηλικίας ελληνικό κινηματογράφο από το χέρι, τον ανέθρεψε, τον ενηλικίωσε, τον ωρίμασε και του έδωσε υπόσταση. Του έδωσε φωνή με την πρώτη ομιλούσα ελληνική ταινία, εκσυγχρόνισε τις τεχνικές εικονοληψίας και φωνοληψίας, έφερε πρώτος τους φακούς ζουμ και την τεχνική σινεμασκόπ, καθιέρωσε τα μιούζικαλ, δημιούργησε υπερσύγχρονα για την εποχή κινηματογραφικά στούντιο, και τελικά δημιούργησε και κληροδότησε στις επόμενες γενιές Ελλήνων ένα πολιτιστικό δημιούργημα το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του νεοελληνικού πολιτισμού.

Δεν θα μπορούσε όμως να συντελεστεί αυτό το τιτάνιο έργο, αν ο Φίνος δεν είχε άξιους συνεργάτες. Συνεργάτες, που προσέφεραν τα μέγιστα, ώστε αυτή τη στιγμή οι 187 ταινίες της εταιρίας να αποτελούν το πολυτιμότερο κομμάτι του πολιτιστικού κεφαλαίου που ονομάζεται «Χρυσή εποχή του Ελληνικού Κινηματογράφου». Οι τεχνικές ικανότητες, η αδιάκοπη εργατικότητα, ο επαγγελματισμός και το όραμα του Φίνου ήταν το διαβατήριο  της επιτυχίας. Το ταλέντο, η δημιουργικότητα και το ομαδικό πνεύμα όλων των συντελεστών της Finos Film την οδήγησαν στην κορυφή δίνοντάς της θρυλική διάσταση. Ο Φίνος συνεργάστηκε με τους καλύτερους, και αυτοί με τη σειρά τους έβγαλαν τον καλύτερο τους εαυτό, αφού βρήκαν δίπλα του τις καλύτερες δυνατές συνθήκες εργασίας. Μέσα από τις ταινίες της εταιρίας αναδείχθηκε πλειάδα καλλιτεχνών, γεννήθηκαν σταρ, δημιουργήθηκαν είδωλα. Για κάποιους η Finos Film αποτέλεσε «πανεπιστήμιο» αρχίζοντας ως βοηθοί, ενώ για άλλους ήταν η αφετηρία για μια νέα σελίδα στην καριέρα τους. Τρανταχτό παράδειγμα οι σεναριογράφοι Αλέκος Σακελάριος και Νίκος Φώσκολος, οι οποίοι μέσα από την Finos Film ανέδειξαν το ταλέντο τους και στην σκηνοθεσία, αφήνοντας εποχή.

ΤΟ «ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ» ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η Φίνος Φιλμ έχει χαρακτηριστεί συχνά «το Χόλυγουντ της Ελλάδας». Μία εύλογη και εύστοχη παρομοίωση, που αποτυπώνει και την απόλυτη υπεροχή της εταιρείας στο χώρο της κινηματογραφικής παραγωγής. Στη δεκαετία του ‘40 έγινε η αρχή, στη δεκαετία του ‘50 ήρθε η καθιέρωση και η καταξίωση. Ακολούθησε η δεκαετία του ‘60 με την απογείωση και την κατακόρυφη αύξηση παραγωγών, μέσα σε ένα καθεστώς βιομηχανοποίησης του ελληνικού σινεμά. Κατά τη δεκαετία του ‘70, σε μία εποχή όπου δρομολογούνταν σαρωτικές αλλαγές στον κινηματογράφο μαζί με την καθιέρωση της τηλεόρασης, η εταιρεία έμεινε αλώβητη έχοντας στο ενεργητικό της πλούσιες και ποιοτικές παραγωγές που κέρδισαν το κινηματογραφικό κοινό. Έμελλε η τηλεόραση – ένα μέσο που ποτέ δεν είδε με καλό μάτι ο Φίνος – να βάλει αργότερα τη σφραγίδα πιστοποίησης της ποιότητας αυτών των ταινιών, αναδεικνύοντας τη διαχρονική τους αξία.

Οι ταινίες της Φίνος Φιλμ αποτελούν μέχρι σήμερα αξεπέραστα πρότυπα υγιούς και ευπρεπούς ψυχαγωγίας. Η απόδειξη δεν είναι μόνο η συνεχής προβολή τους, αλλά κυρίως η αγάπη του κόσμου προς αυτές επί δεκαετίες. Μιας αγάπης αυθεντικής και διαχρονικής από ένα κοινό που διψάει να γυρίζει πίσω στην Ελλάδα που αγάπησε.

Η ιστορία της Φίνος Φιλμ και του ιδρυτή της Φιλοποίμενα Φίνου είναι γεμάτη από διακρίσεις. Η μεγαλύτερη από αυτές είναι ασφαλώς η διαχρονική αξία που αποκτήσανε οι ταινίες με το σήμα της FF. Δεν φθαρήκανε μέσα στο χρόνο, αντιθέτως, γιγαντώθηκαν και αποκτήσανε τέτοιο ειδικό βάρος, ώστε σήμερα να αποτελούν σημαντικό κομμάτι του νεοελληνικού πολιτισμού.

Η συμμετοχή μίας ελληνικής ταινίας τόσο σε κορυφαία κινηματογραφικά Φεστιβάλ, όπως των Καννών, του Βερολίνου, αλλά και της Αμερικάνικης Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ), αποτελεί μέγιστη διάκριση και σημαντικό κριτήριο για το καλλιτεχνικό υπόβαθρο της.

Η ταινία «Ηλέκτρα» ήταν η πρώτη Ελληνική ταινία που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών κατακτώντας 2 βραβεία: το πρώτο για την καλύτερη μεταφορά αρχαίου δράματος στον κινηματογράφο, ενώ το δεύτερο απονεμήθηκε στον Φίνο για την ηχητική επένδυση της ταινίας. Παράλληλα, η «Ηλέκτρα» ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1963, ενώ τιμήθηκε και σε πολλά ακόμα διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου: Αργυρή Δάφνη στο Φεστιβάλ Βερολίνου 1963, Δίπλωμα Αξίας στο Φεστιβάλ Κιν/φου Εδιμβούργου 1962, Βραβείο Femina στο Φεστιβάλ Κιν/φου  Βελγίου 1963, Βραβείο κριτικής επιτροπής και Βραβείο κινηματογραφικού τύπου στο Φεστιβάλ Κιν/φου Αμβέρσας 1964, Ειδικό Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινη/φου Ακαπούλκο 1962, 3 Βραβεία στο Φεστιβάλ Κιν/φου Θεσσαλονίκης 1962, 5 Βραβεία από την Πανελλήνια Ένωση Κρτικών Κινηματογράφου, Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ της Διεθνούς Ένωσης Νέων Γαλλίας, καθώς και Βραβείο καλύτερης ταινίας από τους αντιπροσώπους διεθνούς τύπου στο Φεστιβάλ Βαλκανικού Κινηματογράφου 1964.

Τέσσερις ακόμα ταινίες της Φίνος Φιλμ συμμετείχαν επίσημα στο Φεστιβάλ των Καννών: «Τελευταία Αποστολή» 1951, «Νεκρή Πολιτεία» 1952, «Το Τελευταίο Ψέμμα» 1958, «Μανταλένα» 1961, ενώ άλλες τρεις είχαν ανεπίσημη παρουσία χωρίς να διαγωνιστούν: «Η Αλίκη στο Ναυτικό» 1961, «Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο» 1965, «Οι Θαλασσιές οι Χάντρες» 1967.

Η ταινία «Το Τελευταίο Ψέμμα» επιλέχθηκε ως «εξαιρετική ταινία της χρονιάς» για να παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ του Λονδίνου το 1958, ενώ η πρωταγωνίστρια της ταινίας, Έλλη Λαμπέτη, ήταν υποψήφια καλύτερης ξένης ηθοποιού στα βραβεία BAFTA της Μ. Βρετανίας. Η ταινία συμμετείχε σε ακόμα πέντε Φεστιβάλ Κινηματογράφου: Μελβούρνης 1959, Σαν Φρανσίσκο 1959, Εδιμβούργου 1959, Αδελαΐδας 1962.

Η ταινία «Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο», εκτός της συμμετοχής της στο Φεστιβάλ των Καννών, ήταν και υποψήφια για Όσκαρ το 1965, ενώ συμμετείχε και στο Φεστιβάλ Karlovy Vary της Τσεχίας την ίδια χρονιά.

Στο φημισμένο Φεστιβάλ του Βερολίνου συμμετείχαν - εκτός από την «Ηλέκτρα» - δύο ακόμα ταινίες της Φίνος Φιλμ: «Οι Παράνομοι» το 1958 και η «Αστέρω» το 1959.

Τρεις ακόμα ταινίες της Φίνος Φιλμ συμμετείχαν σε διεθνή φεστιβάλ: «To Αμαξάκι» στο Karlovy Vary το 1958, «Το Ξύλο Βγήκε από τον Παράδεισο» στο Φεστιβάλ Εδιμβούργου το 1962, και «Ο Βάλτος» στο Φεστιβάλ Ναυτικού Κινηματογράφου στην Καρθαγέννη.

Στα Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης βραβεύτηκαν πολλές ταινίες της Φίνος Φιλμ και μαζί τους πολλοί σημαντικοί συντελεστές: «Μανταλένα», 1960 (Α’ Γυναικείου ρόλου: Αλίκη Βουγιουκλάκη, Β΄ Αντρικού ρόλου: Παντελής Ζερβός, Σεναρίου: Γιώργος Ρούσσος), «Το Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», 1960 (Bραβείο μιας από τις πέντε καλύτερες ταινίες της πενταετίας), «Ηλέκτρα», 1962 (Καλύτερης ταινίας: Φ. Φίνος, Α’ Γυναικείου ρόλου: Ειρήνη Παππά, Σκηνοθεσίας: Μιχάλης Κακογιάννης, τα αντίστοιχα βραβεία κριτικών και κριτικών Β΄ γυναικείου ρόλου: Αλέκα Κατσέλη, Β΄ Αντρικού ρόλου: Μάνος Κατράκης, Μουσικής: Μίκης Θεοδωράκης), «Πυρετός στην Άσφαλτο», 1967 (Αρτιότερης παραγωγής: Φ. Φίνος, Σκηνοθεσίας: Ντίνος Δημόπουλος, Α΄ Αντρικού ρόλου: Γιώργος Φούντας), «Οι Σφαίρες δεν Γυρίζουν Πίσω», 1967 (Μουσικής: Μίμης Πλέσσας), «Πανικός», 1969 (Μουσικής: Κώστας Καπνίσης), «Αστραπόγιαννος», 1970 (Αρτιότερης παραγωγής: Φ. Φίνος, Κώστας Κανδύλης, Α΄ Αντρικού ρόλου: Νίκος Κούρκουλος), «Παπαφλέσσας», 1971 (Αρτιότερης παραγωγής: Φ. Φίνος - Τζέημς Πάρις, Σκηνοθεσίας: Ερρίκος Ανδρέου, και τιμητική διάκριση για σκηνογραφία, κουστούμια: Διονύσης Φωτόπουλος), «Ναι Mεν, Aλλά», 1972 (Σεναρίου: Παύλος Τάσιος, και τιμητική διάκριση για το μοντάζ: Παύλος Φιλίππου), «Ο Βάλτος», 1972 (Τιμητική διάκριση φωτογραφίας: Γιώργος Αρβανίτης), «Η Δίκη των Δικαστών», 1974 (Τιμητική διάκριση για το μακιγιάζ: Σταύρος Κελεσσίδης). Το 1962 ο Φίνος απέσυρε τελευταία στιγμή τις ταινίες «Κατήφορος», «Η Λίζα και η Άλλη», καθώς διαφώνησε με την επιτροπή για την σειρά προβολής των ταινιών.

Κρατικά βραβεία από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών απέσπασαν οι ταινίες: «Κοντσέρτο για Πολυβόλα», 1967 (Σεναρίου: Νίκος Φώσκολος, Ερμηνείας: Κωστας Καζάκος), και «Κατάχρησις Εξουσίας»,1971 (Ερμηνείας: Νίκος Κούρκουλος).

Οι διακρίσεις της Φίνος Φιλμ είναι πολλές και σημαντικές. Άνοιξαν το δρόμο για έναν κινηματογράφο γεμάτο Ελλάδα και μετέφεραν τον πολιτισμό μας εντός και εκτός συνόρων.

Ο Φιλοποίμην Φίνος κατάφερε να θέσει τα θεμέλια της εθνικής εμπορικής κινηματογραφίας. Η διαδρομή που χάραξε ανέθρεψε το Ελληνικό σινεμά και ανέδειξε πληθώρα καλλιτεχνών, μεταμορφώνοντάς τους σε σταρ. Αυτή ήταν και η αρχή της Ελληνικής showbiz. Ταλαντούχοι ηθοποιοί, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, και μουσικοί που βρίσκονταν στην αφάνεια, απόκτησαν "φωνή" μέσα από τα στούντιο της Φίνος Φιλμ και εξελίχθηκαν στους σημαντικότερους καλλιτέχνες της ιστορίας μας.

Με ένα ρόστερ 186 ταινιών, η Φίνος Φιλμ είχε τον πρώτο λόγο εμπορικά, με δεκάδες ταινίες της να πρωταγωνιστούν τόσο σε εισπράξεις εισιτηρίων όσο και σε εντυπώσεις. Ο υπολογισμός των εισιτηρίων μέχρι τη σεζόν 1962-63 λάμβανε υπ'όψιν μόνο την Α' προβολή αποκλειστικά από τους κινηματογράφους του Δήμου Αθηναίων. Από τη σεζόν 1963-64 και μετά, καταγραφόταν και η Β' προβολή των ταινιών από το κέντρο και τα περίχωρα των Αθηνών.

Ταινίες της Φίνος Φιλμ που κατέκτησαν την 1η θέση:

«Χαμένοι Άγγελοι» (1948): 107.508 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 8 ελληνικές παραγωγές και κινηματογραφικό ντεμπούτο για την Ειρήνη Παππά.

«Ο Μεθύστακας» (1950): 304.438 εισιτήρια
Προβλήθηκε για 27 συνεχείς εβδομάδες στην Αθήνα, ενώ το ρεκόρ εισιτηρίων πρώτης προβολής παρέμεινε αξεπέραστο μέχρι το 1964, το οποίο έσπασε η ταινία της Φίνος Φιλμ «Κάτι Να Καίει». Αξέχαστη παραμένει η ερμηνεία του Ορέστη Μακρή, ενώ ο Νίκος Ρίζος κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο.

«Το Σωφεράκι» (1953): 190.589 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 22 ελληνικές παραγωγές. Μετά από αυτή την ταινία, ο Μίμης Φωτόπουλος αναδείχτηκε ως ο πιο δημοφιλής άντρας ηθοποιός στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1950, ενώ έγινε ο πρώτος Έλληνας ηθοποιός που υπέγραψε συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με εταιρεία παραγωγής.

«Το Αμαξάκι» (1957): 138.620 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 30 ελληνικές παραγωγές. Επίσημη συμμετοχή της ταινίας στο 11ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Karlovy Vary της Τσεχίας.

«Η Θεία Από Το Σικάγο» (1957): 142.459 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 28 ελληνικές παραγωγές. Μετά από αυτή την ταινία, η Γεωργία Βασιλειάδου έγινε το πιο εμπορικό όνομα του Ελληνικού κινηματογράφου. Πρώτη εμφάνιση για το νεαρό τότε χορευτή Βαγγέλη Σειληνό.

«Αστέρω» (1957): 139.501 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 45 ελληνικές παραγωγές. Επίσημη συμμετοχή στο 9ο Φεστιβάλ Βερολίνου. Η ταινία σήμανε την παρθενική εμφάνιση της Εθνικής Σταρ, Αλίκης Βουγιουκλάκη, σε ταινία της Finos Film, ενώ πρόκειται και για την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του ζευγαριού Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ.

«Το Ξύλο Βγήκε Από Τον Παράδεισο» (1959): 239.530 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 52 ελληνικές παραγωγές. Στο 1ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσολονίκης, η επιτροπή κατέταξε την ταινία στις τρεις καλύτερες ταινίες της πενταετίας 1955-1960. Επίσημη συμμετοχή στο διεθνές Φεστιβάλ του Εδιμβούργου το 1961. Τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι «Έχω ένα Μυστικό» και «Γκρίζο Γατί» με την χαρακτηριστική ερμηνεία της Αλίκης Βουγιουκλάκη, συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να σιγο-τραγουδούνται από μικρούς και μεγάλους.

«Η Αλίκη Στο Ναυτικό» (1961): 213.409 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 58 ελληνικές παραγωγές. Πρώτη έγχρωμη Ελληνική ταινία της Finos Film. Η εμφάνιση του φίλμ πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι και το συνολικό κόστος έφτασε τα 2,5 εκατομμύρια δραχμές - ποσό αστρονομικό για την εποχή.

«Ο Κατήφορος» (1961): 161.331 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 68 ελληνικές παραγωγές. Πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση της Ζωής Λάσκαρη. Αφετηρία συνεργασίας του Νίκου Κούρκουλου με την Finos Film. Η ταινία προβλήθηκε και στο εξωτερικό, ενώ ήταν πρώτη σε εισπράξεις στο Μεξικό την περίοδο 1961-62.

«Μερικοί Το Προτιμούν Κρύο» (1963): 212.247 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 82 ελληνικές παραγωγές. Πρώτο μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη στον Ελληνικό κινηματογράφο. Αφετηρία συνεργασίας της Ρένας Βλαχοπούλου με την Finos Film.

«Κάτι Να Καίει» (1964): 660.791 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 92 ελληνικές παραγωγές, σπάζοντας το ρεκόρ εισιτήριων της ταινίας του1950 «Ο Μεθύστακας». Πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση της Έλενας Ναθαναήλ. Πρόκειται για την πρώτη Ελληνική ταινία που γυρίστηκε με το σύστημα Σινεμασκόπ.

«Κορίτσια Για Φίλημα» (1965): 619.236 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 93 ελληνικές παραγωγές. Για πρώτη φορά στον Ελληνικό Κινηματογράφο, γυρίζεται ταινία με στερεοφωνικό ήχο, με σκοπό να προβληθεί στον κινηματογράφο Αττικόν, του οποίου τα μηχανήματα προβολής διαμόρφωσε ο ίδιος ο Φιλοποίμην Φίνος για να έχει σωστό ηχητικό αποτέλεσμα.

«Ραντεβού Στον Αέρα» (1966): 617.423 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 101 ελληνικές παραγωγές, η οποία θεωρείται μια από τις πιο πετυχημένες μουσικές κωμωδίες της Finos Film.

«Η Αρχόντισσα Και Ο Αλήτης» (1968): 750.000 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 108 ελληνικές παραγωγές, σπάζοντας το ρεκόρ εισιτήριων της ταινίας του1964 «Κάτι Να Καίει».

«Η Δασκάλα Με Τα Ξανθά Μαλλιά» (1969): 739.001 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 99 ελληνικές παραγωγές. Αποτελεί την πέμπτη πιο εμπορική ταινία στην ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου.

«Υπολοχαγός Νατάσσα» (1970): 751.117 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 87 ελληνικές παραγωγές, αποτελώντας την πιο εμπορική ταινία στην ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου σε εισιτήρια πρώτης προβολής. Πρόκειται για την τελευταία κοινή συμμετοχή Αλίκης Βουγιουκλάκη - Δημήτρη Παπαμιχαήλ, ενώ ήταν μια από τις μεγαλύτερες παραγωγές της Finos Film, αφού τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιηθήκαν σε Ελλάδα, Κύπρο και Γερμανία.

«Η Μαρία της Σιωπής» (1973): 202.403 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 64 ελληνικές παραγωγές. Τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση της Αλίκης Βουγιουκλάκη σε ταινία της Finos Film.

«Ο Θανάσης Στη Χώρα Της Σφαλιάρας» (1976): 248.982 εισιτήρια
Πρώτη εισπρακτική θέση ανάμεσα σε 38 ελληνικές παραγωγές. Προτελευταία ταινία της Finos Film και τελευταία συνεργασία του Θανάση Βέγγου με την εταιρεία.