Με σπουδαίο ταλέντο στο χορό, πηγαίες υποκριτικές δυνατότητες αλλά και εξωτική ομορφιά, η Ελένη Προκοπίου άφησε το στίγμα της παρότι επέλεξε σε σχετικά νεαρή ηλικία να αποσυρθεί από την καλλιτεχνική ζωή. Ήταν εκείνη που τη χρυσή εποχή των μιούζικαλ έκλεψε την παράσταση (και μπήκε στα όνειρα του αντρικού πληθυσμού) μέσα από ρόλους δυναμικών και σαγηνευτικών γυναικών.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στην Αθήνα, ένα από τα πέντε παιδιά οικογένειας που είχε έρθει από την Κωνσταντινούπολη στην Ελλάδα. Ο πατέρας της ήταν σχεδιαστής επίπλων και μαζί με τον αδελφό του είχαν ανοίξει στην Αθήνα επιτυχημένο εργοστάσιο επιπλοποιίας που όμως καταστράφηκε δύο φορές από πυρκαγιά. Από μικρή απολάμβανε τον χορό κι έτσι σε ηλικία έξι ετών βρέθηκε να δώσει εξετάσεις για τη σχολή χορού που διηύθυνε η Λουκία Σακελλαρίου-Κωτσοπούλου για τη Λυρική Σκηνή. Η νεαρή Ελένη αποδείχθηκε πως είχε έμφυτο ταλέντο κι έτσι σπούδασε μπαλέτο έως τα 14 της χρόνια.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Το ντεμπούτο της στο σανίδι έγινε τη θεατρική περίοδο 1955-56, όταν χόρεψε – έφηβη ακόμα – μαζί με τον εξαιρετικό χορευτή Δημήτρη Ιβανώφ, στην επιθεώρηση «Έξω οι Άγγλοι» που ανέβηκε στο θέατρο Ολύμπια Πειραιώς. Με το ταλέντο της ολοφάνερο, σύντομα δέχτηκε πρόταση να περάσει οντισιόν για «πρώτη χορεύτρια» στο θέατρο Ακροπόλ. Εκεί όπου υπεύθυνος για το μπαλέτο ήταν ο σπουδαίος Μανώλη Καστρινός. Εκείνος την έκανε «ζευγάρι» με τον Βαγγέλη Σειληνό με πρώτη κοινή τους εμφάνιση στην παράσταση «Σιγά και με το Μαλακό!» τη θεατρική περίοδο 1956-57.

Έχοντας πάρει και την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ως εξαιρετικό ταλέντο, θα ακολουθήσουν πολλές παραστάσεις με την Ελένη Προκοπίου να σχηματίζει δίδυμο με τον Βαγγέλη Σειληνό, με σπουδαιότερη την συμμετοχή τους στη μουσική επιθεώρηση «Όμορφη Πόλη», που ανέβηκε το καλοκαίρι του 1962 στο θέατρο «Παρκ» της οδού Αλεξάνδρας σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη, με τραγούδια σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Οι επαγγελματικοί τους δρόμοι θα χωρίσουν το 1965, όμως η Ελένη Προκοπίου θα παραμείνει ενεργή στο θέατρο και την επιθεώρηση μέχρι τη χρονιά που αποφασίζει να δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της. Τελευταία θεατρική παράσταση που συμμετείχε ήταν «Το Κοροϊδάκι της Πριγκιπέσσας» που ανέβηκε στο θέατρο Μετροπόλιταν το καλοκαίρι του 1971, σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Η κινηματογραφική πορεία της Ελένης Προκοπίου ξεκινά με εμφανίσεις ως χορεύτρια στις ταινίες «Το Ραντεβού της Κυριακής» (1960), «Η Αθήνα τη Νύχτα» (1962) και «Προδομένη Αγάπη» (1962). Το 1963 έρχεται η καταξίωση της και ως ηθοποιός με ένα ρόλο στις «Μικρές Αφροδίτες» του Νίκου Κούνδουρου, μια ταινία που σημείωσε διεθνή επιτυχία. Ακολουθούν τρεις κωμωδίες, οι δύο σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου: το «Ο Εμίρης και ο Κακομοίρης» (1964) με εκείνη στον κομβικό ρόλο της ανατολίτισσας πριγκίπισσας Γκιουλινάρ, και το «Το Πρόσωπο της Ημέρας» (1965) δίπλα στον Κώστα Βουτσά και η τρίτη σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Σειληνού με τίτλο «Και οι… 14 Ήταν Υπέροχοι» (1965).

Το 1966 εγκαινιάζει τη συνεργασία της με τη Φίνος Φιλμ με το μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη «Ραντεβού στον Αέρα» που έφερε την καταξίωση, αναδεικνύοντας το υποκριτικό της ταλέντο και τα χορευτικά της προσόντα. Συνεχίζει με την ίδια ορμή και την ίδια χρονιά παίζει σε τρεις ακόμα ταινίες της Φίνος Φιλμ: «Παράνομοι Πόθοι» του Παύλου Τάσιου, «Οι Κυρίες της Αυλής» του Ντίνου Δημόπουλου και «Πέντε Χιλιάδες Ψέμματα» του Γιώργου Κωνσταντίνου. Τα χρόνια που ακολουθούν παίζει σε ταινίες χαμηλότερου προϋπολογισμού, δίπλα όμως σε σπουδαίους ηθοποιούς όπως ο Νίκος Σταυρίδης, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, και ο Νίκος Ρίζος έχοντας συχνά ως παρτενέρ τον Γιώργο Πάντζα. Πρόκειται για ταινίες όπως «Ο Γαμπρός μου ο Προικοθήρας» (1967), «Μίνι Φούστα και Καράτε» (1967), «Ο Μπούφος» (1968), «Ο Σταύρος Είναι Πονηρός» (1970), και «Ο Παραγιός μου ο Ραλίστας» (1971).

Τελευταία κινηματογραφική ταινία που συμμετείχε ήταν με τη Φίνος Φιλμ το 1972 στο «Το Κοροϊδάκι της Πριγκιπέσσας», παραδίδοντας – κατά πολλούς – την καλύτερη ερμηνεία της. Η 24η ταινία της καριέρας της ήταν και το κύκνειο άσμα της καθώς είχε αποφασίσει να σταματήσει κάθε επαγγελματική δραστηριότητα και να αφοσιωθεί στην οικογένεια της.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Η Ελένη Προκοπίου έκανε δύο γάμους: ο πρώτος χωρίς μεγάλη διάρκεια με τον ηθοποιό Νίκο Καζή και ο δεύτερος στις αρχές της δεκαετίας του ’70, με τον επιχειρηματία Αντώνη Συρίγο με τον οποίο έμειναν μαζί για σχεδόν 50 χρόνια έως το θάνατό του. Μαζί απέκτησαν μια κόρη, την Ειρήνη.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Στις 16 Σεπτεμβρίου του 2006 ο Δήμος Αθηναίων την τίμησε με το Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών για την συνολική προσφορά της (μαζί με άλλους 90 σημαντικούς ανθρώπους της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου).