O γόης του ελληνικού σινεμά, με το αρρενωπό αλλά και ευαίσθητο παρουσιαστικό, καθιερώθηκε ως ζεν πρεμιέ και στη συνέχεια αναδείχθηκε μεταξύ των σημαντικών πρωταγωνιστών της εποχής.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ο Φαίδων Γεωργίτσης γεννήθηκε στη Νέα Σμύρνη ως το δεύτερο παιδί ενός αξιωματικού του Ναυτικού και της μικρασιάτισσας συζύγου του. Εκεί, περνά τα παιδικά του χρόνια, τα οποία όμως στιγματίζονται από τον χαμό της μεγαλύτερης του αδερφής, όταν ο ίδιος ήταν μόλις 3 ετών.

Ερωτεύτηκε την υποκριτική τέχνη από πολύ μικρός, θέλησε ωστόσο να κάνει το χατίρι του αξιωματικού πατέρα του με τις αυστηρές αρχές και μπήκε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1956. Το όνειρό του δεν μπορούσε όμως να περιμένει και αποφασίζει να κάνει την επανάστασή του σπουδάζοντας ηθοποιός.

Η καθοριστική στιγμή ήρθε όταν κατέφτασε το ειδοποιητήριο για τη στράτευσή του. Θέλοντας να πάρει αναβολή, βρίσκεται στο κατώφλι της δραματικής σχολής του Καρόλου Κουν και γίνεται αμέσως δεκτός. Αφού ολοκλήρωσε τη σχολή του Κουν, φοίτησε ακόμα στις σχολές του Χρήστου Βλαχιώτη και του Πέλου Κατσέλη, αλλά και στο London School of Film Technique.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Ανέβηκε στη σκηνή επίσημα το 1963, στο έργο «Νεκροί χωρίς Τάφο» με το θίασο του Λεωνίδα Τριβιζά. Στην μακρόχρονη καλλιτεχνική του πορεία συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης του Κουν και με τον Μ. Βολανάκη, ενώ από το 1975 έως το 1978 συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

Συμμετείχε σε σπουδαία κλασικά έργα, όπως «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς, «Αννα Κρίστι» του Ευγένιου Ο’ Νιλ, «Δεσποινίς Τζούλια» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ και «Εντα Γκάμπλερ» του Ερρίκου Ιψεν, ενώ το 1982 ίδρυσε το Λαϊκό Θέατρο.

Τις δυο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του αφιερώθηκε στο θέατρο που ίδρυσε «Κεκρωπία» στο Κορωπί, ανεβάζοντας δικές του παραστάσεις, ενώ παράλληλα διοργάνωνε φεστιβάλ και φιλοξενούσε παραστάσεις ελληνικών και ξένων θιάσων, όπως του ιαπωνικού θεάτρου East.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση έγινε το 1960 στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» του Ζυλ Ντασέν. Δύο χρόνια μετά, έρχεται ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος στην ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου «Ουρανός», κάνοντας την παρουσία του αισθητή στον καλλιτεχνικό χώρο. Έτσι, το 1963 μπαίνει στην Φίνος Φιλμ και πρωταγωνιστεί πλάι στη Ζωή Λάσκαρη στην ταινία «Ίλιγγος», ενώ την επόμενη χρονιά, η ερμηνεία του στην περίφημη ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Τα Κόκκινα Φανάρια», χαρακτηρίζεται αποκαλυπτική για τις υποκριτικές του δυνατότητες.

Η συνεργασία του με τη Φίνος Φιλμ θα αποδώσει πλήθος πρωταγωνιστικών ρόλων σε χαρακτηριστικά μιούζικαλ του ελληνικού κινηματογράφου, όπως στις ταινίες του Γιάννη Δαλιανίδη «Γοργόνες και Μάγκες» και «Μια Κυρία στα Μπουζούκια», αλλά και σε κωμωδίες όπως στις «Ένας Ιππότης για την Βασούλα» και «Νύχτα Γάμου». Μαζί με τα πιο ανάλαφρα μιούζικαλ, έρχονται και αξιόλογες δραματικές ταινίες, όπως «Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο» και «Το Παρελθόν μιας Γυναίκας».

Το 1981 θα πρωταγωνιστήσει στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη στην ταινία «Κατάσκοπος Νέλλη» και μετά θα κάνει μια μεγάλη κινηματογραφική παύση, για να επιστρέψει πάλι 27 χρόνια μετά στην ταινία «Ο γιός του Τσάρλυ», που αποτελεί και την τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση.

Σημαντική ήταν και η παρουσία του στην ελληνική τηλεόραση, συμμετέχοντας σε επιτυχημένα σήριαλ της δεκαετίας του ’70 όπως το «Γιούγκερμαν» και «Οι Πανθέοι», ενώ την δεκαετία του ’90 θα παίξει σε δυο δημοφιλή σήριαλ του Νίκου Φώσκολου, «Καλημέρα Ζωή» και «Η Λάμψη».

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Παντρεύτηκε δύο φορές. Ο πρώτος του γάμος ήταν με την ηθοποιό Μπέτυ Αρβανίτη το 1967, αλλά κράτησε μόλις τρία χρόνια.

Την αγάπη που πάντα αναζητούσε, την βρήκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 στην Ρώμη, κατά τα γυρίσματα μιας ταινίας. Εκεί, γνώρισε και ερωτεύτηκε την γαλλικής καταγωγής καλλονή Μπέτσι, το μοντέλο της Σανέλ που κοσμούσε ξένα περιοδικά μόδας. Την επόμενη χρονιά παντρεύτηκαν, ενώ καρπός του έρωτά τους είναι δύο παιδιά, η Μαρίζα και ο Ραφαέλο.

Υπήρξε σπουδαίος φιλόζωος, περιθάλποντας αδέσποτα επί σειρά ετών στο κτήμα του στο Κορωπί.

ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Φαίδων Γεωργίτσης έφυγε από την ζωή το 2019, μετά από σύντομη μάχη του με τον καρκίνο.