Εκλεκτή, σοβαρή και ανήσυχη ηθοποιός, η Καίτη Ιμπροχώρη δεν άργησε να ξεδιπλώσει το ταλέντο της και να αγαπηθεί από το κοινό, μέσα από θρυλικές κινηματογραφικές ταινίες, ιδιαίτερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον χορό και την μουσική και έτσι μοιραία αγάπησε τις τέχνες. Στην εφηβεία χάνει τον πατέρα της και κλείνεται στον εαυτό της, όμως μετά από παρότρυνση του Δημήτρη Ροντήρη, που ήταν οικογενειακός φίλος και μετέπειτα δάσκαλός της, αποφασίζει να σπουδάσει υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Μόλις τελείωσε την Δραματική Σχολή, ερμήνευσε τον ρόλο της Κορυφαίας στην παράσταση «Ηλέκτρα» του Δημήτρη Ροντήρη με την Ασπασία Παπαθανασίου στο Ηρώδειο. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το Πειραϊκό Θέατρο, με πολλούς και εκλεκτούς θιάσους του Ελεύθερου Θεάτρου και αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Λαϊκού Θεάτρου Μάνου Κατράκη με το έργο «Η Γενιά του Κέννεντυ».

Έχει συμμετάσχει και πρωταγωνιστήσει σε έργα όπως: “Μήδεια”, “Αντώνιος και Κλεοπάτρα”, “Πειρασμός”, “Εκκλησιάζουσες”, “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”, “Δωδέκατη Νύχτα”, “Έτσι είναι αν έτσι Νομίζετε”, “Το Μπαλκόνι”, “Ξύπνα Βασίλη”, και πολλές ακόμη. Υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλείου του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, για το οποίο έλαβε τιμητικό βραβείο το 1997 από την Ακαδημία Αθηνών, δηλώνοντας «Η Πολιτεία αποφάσισε να τιμήσει την τέχνη, κάτι που μόνο το κοινό είχε κάνει μέχρι τώρα. Ήταν μια δικαίωση».

Τα τελευταία χρόνια είναι βασικό στέλεχος της θεατρικής ομάδας “Θεατρίνων Θεατές” του Γιώργου Λιβανού και έχει πρωταγωνιστήσει σε εκλεκτές παραστάσεις της ομάδας όπως: «Η Σημασία να είναι κανείς Σοβαρός» του Όσκαρ Ουάϊλντ, «Χόρεψέ με ως το Τέλος του Κόσμου» του Joe Sauter, «Η Κάρεν Στόουν δεν Μένει πια Εδώ» της Μαίρης Μιχαλάτου και πολλές άλλες. Για την συνεργασία της με την ομάδα “Θεατρίνων Θεατές” έχει δηλώσει «Πιστεύω πολύ στην δύναμη της ομάδας στο θέατρο και μου αρέσει πάρα πολύ που οι νέοι ηθοποιοί τώρα κάνουν ομάδες και παίζουν σε μικρά θέατρα. Θεωρώ, ότι από αυτές τις μικρές ομάδες κάτι καλό θα ξεπηδήσει και θα βγουν τα επόμενα μεγάλα ταλέντα. Στην ομάδα μας, είμαστε μια οικογένεια πια και μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα και περνάω πολύ καλά όταν βρίσκομαι εκεί.»

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε το 1966 στην ταινία του Κώστα Ασημακόπουλου «Ένοχοι». Την επόμενη χρονιά ξεκινά η συνεργασία της με την Φίνος Φιλμ, που διήρκησε δέκα χρόνια, με πρώτη συμμετοχή στην ταινία «Γαμπρός από το Λονδίνο» στο πλευρό του Κώστα Βουτσά και τελευταία το κύκνειο άσμα της Φίνος Φιλμ με την ταινία «Ο Κυρ Γιώργης Εκπαιδεύεται» το 1977. Ξεχωριστές ήταν οι ερμηνείες της και στις ταινίες «Ο Ψεύτης», «Ο Κατεργάρης», «Επαναστάτης Ποπολάρος», και «Είκοσι Γυναίκες και Εγώ», με τις δύο τελευταίες να αποτελούν αγαπημένες της ταινίες.

Για την Φίνος Φιλμ είχε δηλώσει πρόσφατα: «Η κορυφαία εταιρεία παραγωγής στην Ελλάδα, με άψογες συνθήκες που έδωσε την ευκαιρία να δημιουργηθεί και η τελευταία γενιά πρωταγωνιστών που προέκυψε από τον κινηματογράφο. Εγώ ευτυχώς είχα και θεατρική ταυτότητα και καταβολές και αυτό με διευκόλυνε. Ο Γιάννης Δαλιανίδης σε συνδυασμό με τη Φίνος Φιλμ και όλο το επιτελείο, δημιουργούσαν μια ασφάλεια για το επίπεδο της παραγωγής αλλά και τη σιγουριά της πληρωμής, που όμως δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο κανείς φαντάζεται. Είναι σπουδαίο ότι όλη αυτή η προσφορά σώζεται και ψηφιοποιείται ενώ διδάσκεται και σε πανεπιστήμια ανά τον κόσμο.»

Συνέχεια είχε μια σειρά από εκλεκτές συμμετοχές σε ταινίες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, όπως «Μέρες του ‘36» και «Θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, και «Τα Χρώματα της Ίριδας» του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Η τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση έγινε το 2015 στην ταινία «Ειμαρμένη» σε σκηνοθεσία Ανδρέα Μαριανού.

Αξιόλογη υπήρξε και η παρουσία της στην ελληνική τηλεόραση, συμμετέχοντας σε πολλά σήριαλ, όπως το «Λούνα Πάρκ» και «Στησιχόρου ’73», ενώ η νεότερη γενιά την γνώρισε στον ρόλο της Καίτης, μέσα από την θρυλική σειρά του Γιάννη Δαλιανίδη «Το Ρετιρέ».

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Η Καίτη Ιμπροχώρη δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν απέκτησε παιδιά. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ανιψιός της, Δημήτρης Ιμπροχώρης, είναι ο κληρονόμος του αξέχαστου σκηνοθέτη, Γιάννη Δαλιανίδη, ο οποίος είχε υιοθετηθεί από την οικογένεια του πατέρα της.

Για την σχέση της με τον Γιάννη Δαλιανίδη έχει δηλώσει σχετικά: «Με τον Γιάννη μας συνέδεε μια σχέση ζωής. Ήταν υιοθετημένος γιος από την οικογένεια του πατέρα μου. Ήταν ένας άνθρωπος που αγάπαγε πολύ την δουλειά αλλά και τους ηθοποιούς. Εμένα με έκανε να κλάψω πολλές φορές, επειδή ήμουν δικός του άνθρωπος και δεν ήθελε να πιστεύει κανείς ότι με έπαιρνε στις δουλειές γι’ αυτό τον λόγο. Άλλωστε, εγώ υπήρχα στην δουλειά πολύ πριν παίξω στις σειρές του.»

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Το 2018, ο Πρόεδρος της Unesco Πειραιώς και Νήσων, κ. Ιωάννης Μαρωνίτης, τίμησε την ηθοποιό Καίτη Ιμπροχώρη με το Μετάλλιο Τεχνών της Unesco για την συνολική προσφορά της στο Θέατρο.

Την ίδια χρονιά (2018), βραβεύτηκε από το 2ο Διαβαλκανικό Φεστιβάλ Θεάτρου, για την ερμηνεία της στην παράσταση « Η Κάρεν Στόουν δε μένει πια εδώ».