Ταλαντούχος ηθοποιός του καλού εμπορικού κινηματογράφου με χαρακτηριστικούς ρόλους, η Κατερίνα Γώγου μεταμορφώθηκε στη συνέχεια σε δραματική πρωταγωνίστρια του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Παράλληλα, εξελίχθηκε σε μια ξεχωριστή αλλά αντισυμβατική ποιήτρια, με παιδικές πληγές και ανησυχίες που την οδήγησαν σε αυτοκαταστροφικές τάσεις, με αποτέλεσμα το πρόωρο τέλος της.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στα δύσκολα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου. Τα πρώτα χρόνια της ζωής της τα πέρασε με τον πατέρα της, ενώ στην εφηβεία έζησε με την μητέρα της. Το υποκριτικό της ταλέντο, φάνηκε από πολύ νωρίς, για αυτό και συμμετείχε σε παιδικούς θιάσους από την ηλικία των 5 ετών. Σπούδασε υποκριτική στη δραματική σχολή του Τάκη Μουζενίδη και χορό στη σχολή της Κούλας Πράτσικα.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Η πρώτη της θεατρική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε το 1961 στο έργο των Ευαγγελίδη – Μαρή «Ο Κύριος Πέντε τοις Εκατό», με τον θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου. Στη συνέχεια συμμετείχε στον θίασο της Βίλμας Κύρου στο έργο «Η Κυρία έχει Νεύρα», ενώ αργότερα συνεργάστηκε με σημαντικούς θιάσους της εποχής, όπως της Έλλης Λαμπέτη, της Κυρίας Κατερίνας αλλά και με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Ξεχωρίζουν τα έργα «Οκτώ Γυναίκες Κατηγορούνται», «Όμορφη Πόλη» και «Φαγκότο», ενώ πήρε μέρος και σε αρχαία δράματα, όπως στις «Βάκχες» του Ευριπίδη και «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου. Τελευταία της θεατρική εμφάνιση ήταν το 1978 στο έργο «Φιλουμένα Μαρτουράνο» με τον θίασο της Έλλης Λαμπέτη.

Το 1979 αποφάσισε να αποσυρθεί από το θέατρο για να ασχοληθεί με την ποίηση, μια τέχνη που την συγκινούσε πάντα και απέδειξε το μεγάλο της ταλέντο. Το πρώτο της βιβλίο «Τρία Κλικ Αριστερά» πούλησε πάνω από 40.000 αντίτυπα, αριθμός που, όπως λένε οι εκδότες, ήταν σπάνιος για ποιητικές συλλογές και μόνο ο Ελύτης και ο Ρίτσος τον έφταναν. Η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή μεταφράστηκε και στα Αγγλικά και κυκλοφόρησε το 1983 στην Αμερική. Ακολούθησαν και άλλες ποιητικές συλλογές , όπως «Ιδιώνυμο», «Απόντες», «Ο Μήνας των Παγωμένων Σταφυλιών», ενώ μετά τον θάνατο της κυκλοφόρησε και η συλλογή «Με Λένε Οδύσσεια».

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Ο κινηματογράφος μπήκε στη ζωή της πολύ νωρίς, όταν σε ηλικία 12 ετών συμμετείχε στην ταινία του Σακελλάριου «Ο Άλλος», δίπλα στον Γιώργο Παππά. Το 1958 περνάει το κατώφλι της Φίνος Φιλμ και παίρνει έναν ρόλο στην ταινία «Το Ξύλο Βγήκε από τον Παράδεισο». Αυτή ήταν η αρχή για μια δυναμική κινηματογραφική πορεία, με δεύτερους αλλά χαρακτηριστικούς ρόλους σε ταινίες όπως «Νόμος 4.000», «Δεσποινίς Διευθυντής», «Η δε Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα» αλλά και «Μια Τρελλή Τρελλή Οικογένεια», στον χαριτωμένο ρόλο της κακομαθημένης αδελφή της Τζένης Καρέζη.

Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, απαρνήθηκε τον λεγόμενο εμπορικό κινηματογράφο και εντάχθηκε σε ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Αργότερα, πρωταγωνίστησε σε ταινίες που ταίριαζαν περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία της, όπως «Το Βαρύ Πεπόνι» του Παύλου Τάσιου. Ακολούθησε η σπαρακτική της εμφάνιση, ως αφηγήτριας, στην «Παραγγελιά» το 1980, στην οποία απήγγειλε ποιήματα από τις συλλογές της. Τέσσερα χρόνια αργότερα, πρωταγωνίστησε στην ταινία «Όστρια» σε σενάριο δικό της. Έκτοτε αποσύρθηκε οριστικά από τον κινηματογράφο.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη Παύλο Τάσιο, με τον οποίον απέκτησε μια κόρη, την Μυρτώ.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Το 1977 τιμήθηκε με το Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην ταινία «Βαρύ Πεπόνι» και το 1984 με το Βραβείο Β’ Γυναικείου Ρόλου στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Όστρια», όπου είχε συνυπογράψει το σενάριο.

ΘΑΝΑΤΟΣ

Η Κατερίνα Γώγου άφησε την τελευταία της πνοή το 1993, σε ηλικία 53 ετών, αποτέλεσμα του εθισμού της σε αλκοόλ και ναρκωτικές ουσίες.