Με μια υπέρ-λαμπρη καριέρα 65 χρόνων, ο Κώστας Βουτσάς υπήρξε ζωντανό και φωτεινό σύμβολο της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου και από τους πλέον καταξιωμένους Έλληνες κωμικούς. Η φήμη του παρέμεινε στα ύψη, γοητεύοντας τις νέες γενιές, αλλά και κατευθύνοντας, διδάσκοντας και εμπνέοντας τους νέους συναδέλφους του.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ο Κώστας Βουτσάς γεννήθηκε το 1931 στον Βύρωνα, αλλά πολύ σύντομα η οικογένεια του μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη. Γαλουχήθηκε μέσα από πολλές δυσκολίες και αντιξοότητες, κάνοντας δουλειές του ποδαριού από μικρός για να επιβιώσει. Οι ελπίδες των γονιών του ήταν να τον δουν στο πανεπιστήμιο, γεωπόνο ή χημικό.

Όταν, όμως, εντελώς τυχαία συμμετείχε σε μια ερασιτεχνική παράσταση στη κατασκήνωση του Βυζαντινού Αθλητικού Ομίλου, παριστάνοντας τον μεθυσμένο, ήταν ολοφάνερο ότι το μέλλον του ήταν αλλού. Έτσι, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Μακεδονικού Ωδείου και ξεκίνησε την τριβή του με το θεατρικό σανίδι μέσα από τα “μπουλούκια”.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Ύστερα από εφήμερες συμμετοχές σε περιπλανώμενους θιάσους, πέρασε ακρόαση για τον θίασο της Καλής Καλό. Εκείνη αναγνώρισε το κωμικό του ταλέντο και τον ξεχώρισε μαζί με μια κοπέλα, την Κική Παπαδοπούλου, τη μετέπειτα σπουδαία τραγουδίστρια Μαρινέλλα. Έτσι, πήρε τον δρόμο για την Αθήνα, συμμετέχοντας στο θέατρο Περοκέ, αποκτώντας γρήγορα τους πρώτους του θαυμαστές.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Κώστας Βουτσάς έπαιξε σε όλα τα είδη θεάτρου αλλά κυρίως κωμωδία, από πρόζα και Αριστοφάνη έως επιθεώρηση και έργα κλασσικού ρεπερτορίου. Μερικές από τις μεγαλύτερες θεατρικές του επιτυχίες ήταν η “Αγάπη μου Παλιόγρια” του Νίκου Τσιφόρου, “Ο Νονός μου ο Διάβολος του Κώστα Πρετεντέρη και “Μπαμπά, ποιος είναι ο Μπαμπάς μου” του Ασημάκη Γιαλαμά. Το 1986 ανέβασε στο θέατρο Γκλόρια την θεατρική μεταφορά της μεγάλης κινηματογραφικής επιτυχίας «Τούτσι», ερμηνεύοντας γυναικείο ρόλο.

Όσο ωρίμαζε, τόσο τολμούσε. Έτσι, το 1992 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη μετά από πρόταση του ΚΘΒΕ να πρωταγωνιστήσει στον «Αρχοντοχωριάτη» του Μολιέρου. Ο Κώστας Βουτσάς, όμως, έπαιξε και σε έργα του μεγάλου κωμωδιογράφου της αρχαιότητας, Αριστοφάνη, στις «Θεσμοφοριάζουσες», στους «Σφήκες» και στους «Όρνιθες», σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία στην Επίδαυρο, όπου σημειώθηκε κοσμοσυρροή.

Τα τελευταία χρόνια συμμετείχε σε μεγάλες επιτυχίες, όπως το «Μπαμπά, μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή» του Αλέξανδρου Ρήγα, ή σε υπερπαραγωγές όπως το «Σμύρνη μου αγαπημένη» της Μιμής Ντενίση, αλλά και σε παιδικές παραστάσεις.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Το ντεμπούτο στον κινηματογράφο έγινε το 1953 με την ταινία «Ο Μπαμπάς Εκπαιδεύεται» του Γιώργου Λαζαρίδη. Στην αυτοκρατορία της Φίνος Φιλμ μπήκε το 1958 χάρη στον Αλέκο Σακελλάριο, που του έδωσε έναν μικρό ρόλο στην ταινία «Η Κυρά μας η Μαμμή». Η μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1961, με έναν επίσης μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο στο έργο «Η Αλίκη στο Ναυτικό», καθώς και έναν κωμικό ρόλο στην ταινία «Ο Σκληρός Άνδρας».

Ο Γιάννης Δαλιανίδης αποφάσισε να ρισκάρει και την ίδια χρονιά του εμπιστεύτηκε έναν δύσκολο και απαιτητικό ρόλο, για τη νεορεαλιστική δραματική ταινία που ετοίμαζε «Ο Κατήφορος». Η ερμηνεία του Βουτσά, σε ρόλο ξιπασμένου νέου, δικαιώνει τον σκηνοθέτη για την επιλογή του και αποτελεί το έναυσμα για την απογείωση της καριέρας του.

Η δεκαετία του ΄60 ήταν για τον Βουτσά η περίοδος της καθιέρωσης και της αναγνώρισης. Πρωταγωνιστεί σε θρυλικές κωμωδίες, πραγματοποιώντας εκπληκτικές ερμηνείες και στιγματίζοντας όλους τους ρόλους που υποδύεται. Το πληθωρικό, μπριόζικο και φυσικό παίξιμο του, μαζί με το αμίμητο υφολογικό του στυλ, κάνουν θραύση και αποτελούν εγγύηση γέλιου, ενώ οι ατάκες του αφήνουν εποχή: «Έχω και κότερο πάμε μια βόλτα;», «Κααατίνα σαλααμάκι» και τόσες άλλες. Οι καρπαζιές που έριχνε στον Τζανετάκο και στον Τζεβελέκο δημιουργούν… «σχολή καρπαζιάς», και η σκηνή που τραγουδάει το περίφημο «Φσστ μποινγκ» στο μιούζικαλ «Κάτι να Καίει» προκαλεί πανζουρλισμό στις αίθουσες. Υποδύεται διάφορους τύπους ρόλων με την ίδια ερμηνευτική ικανότητα και γίνεται ο μεγάλος σταρ του Δαλιανίδη και της Φίνος Φιλμ. Κάποιοι από τους ρόλους του, που μένουν αξέχαστοι είναι ο μικροαστός φουκαράς στο «Ανθρωπάκι», ο Κωνσταντινοπολίτης μαμάκιας στη «Νύχτα Γάμου», ο τεμπέλης γιος στη «Χαρτοπαίχτρα» ο λαϊκός ποδοσφαιριστής στο «Μια Κυρία στα Μπουζούκια», ο μικροαπατεώνας στον «Γόη», ο Άραβας γιαλαντζί στον «Ξυπόλητο Πρίγκηψ», και φυσικά ο γιός Ράμογλου με το κότερο στο «Κορίτσια για Φίλημα».

Ο Κώστας Βουτσάς έβαλε τη σφραγίδα του σε κωμωδίες, οι οποίες απέκτησαν διαχρονική αξία και προβάλλονται αδιάλειπτα από την μικρή οθόνη. Η Φίνος Φιλμ αποτέλεσε για αυτόν το πολυτιμότερο κεφάλαιο της καριέρας του, αφού γύρισε μαζί της 30 ταινίες – τις περισσότερες που γύρισε ηθοποιός σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Παρά την πτώση του κινηματογράφου, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και μετά, συνέχισε μέχρι το 2018 τις κινηματογραφικές εμφανίσεις του, με τελευταία συμμετοχή του στην ταινία “Μαγικό Δέρμα” του Κωνσταντίνου Σαμαρά.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Μια από τις πρώτες γυναίκες που έκλεψαν την καρδιά του ήταν η Στέλλα Στρατηγού, ωστόσο ήταν μια σχέση που δεν κράτησε πολύ, καθώς πολύ γρήγορα στη ζωή του μπήκε η πληθωρική Σπεράντζα Βρανά, με την οποία έμειναν μαζί σχεδόν 5 χρόνια.

Ο πρώτος του γάμος πραγματοποιήθηκε το 1965 με την ηθοποιό και χορεύτρια Έρρικα Μπρόγιερ, με την οποία απέκτησε μια κόρη, την Σάντρα. Με την δεύτερη σύζυγο του, Θεανώ Παπασπύρου, απέκτησε 2 ακόμα κόρες, την Θεοδώρα και την Νικολέττα, με την πρώτη να ακολουθεί τα δικά του βήματα στο χώρο της υποκριτικής. Το 1993 παντρεύτηκε την Εύη Καραγιάννη και έγινε ο θετός πατέρας του γιού της Άνθιμου Ανανιάδη. Το 2016, ο Κώστας Βουτσάς παντρεύεται για τέταρτη φορά στα 85 του χρόνια την ηθοποιό Αλίκη Κατσαβού, με την οποία απέκτησε τον γιό του, Φοίβο.

Σε όλη του την ζωή, δεν έκρυψε ποτέ την αδυναμία του στο γυναικείο φύλο, λέγοντας μάλιστα χαρακτηριστικά ότι «Το θέατρο είναι η ζωή μου, αλλά οι γυναίκες είναι η αποστολή μου».

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Το 1984, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ο Κώστας Βουτσάς κέρδισε το Βραβείο Ερμηνείας για την ταινία του Βασίλη Βαφέα “Ο Έρωτας του Οδυσσέα”.

ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Κώστας Βουτσάς έφυγε από τη ζωή τον Φεβρουάριο του 2020, από λοίμωξη του αναπνευστικού, μετά από σύντομη νοσηλεία του.