Από τις πιο ευγενικές φυσιογνωμίες της Φίνος Φιλμ, ο Λαυρέντης Διανέλλος ήταν ένας χαρισματικός και ακούραστος εργάτης της τέχνης, με πάνω από 200 ταινίες στο ενεργητικό του, εκ των οποίων οι 25 με την Φίνος Φιλμ.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε το 1911 στον Άγιο Λαυρέντιο Μαγνησίας, απ’ όπου πήρε και το όνομα του. Από μικρός, του άρεσαν πολύ τα τρένα και ήθελε να γίνει μηχανοδηγός, ενώ ακόμα και όταν καταξιώθηκε ως ηθοποιός, δήλωνε πως όνειρό του ήταν να οδηγήσει μια μέρα αμαξοστοιχία.

Στα μέσα της δεκαετίας του ‘30 κατέβηκε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Σχολή Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, όντως ένας από τους πρώτους μαθητές του.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Το θεατρικό του ντεμπούτο έγινε το 1936, στο Θέατρο Τέχνης με το έργο «Πλούτος» του Αριστοφάνη. Την περίοδο 1936-1940 εντάχθηκε στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, ενώ το 1947 συνεργάστηκε με τον θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη. Το 1954 ξεκίνησε η συνεργασία του με τον μεγάλο κωμικό Μίμη Φωτόπουλο, η οποία και κράτησε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70.

Ευρείας γκάμας ηθοποιός καθώς ήταν, έπαιξε από κλασικό θέατρο έως επιθεώρηση και κωμωδία, με πιο χαρακτηριστικά έργα τα «Στέλλα Βιολάντη» του Ξενόπουλου, «Όπως Αγαπάτε» του Σαίξπηρ, «Δον Καμίλο» του Πατατζή, «Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ» του Χάσεκ και πολλά άλλα.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Στην μεγάλη οθόνη εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1938 στην ελληνο-αιγυπτιακή παραγωγή «Δόκτωρ Επαμεινώνδας», με πρωταγωνιστές τον Παρασκευά Οικονόμου και τις αδελφές Καλουτά. Συνέχεια είχε η είσοδός του στην Φίνος Φιλμ, με την θρυλική ταινία «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται» το 1948, στο πλευρό του Βασίλη Λογοθετίδη.

Από το 1956 και μετά, καθιερώνεται στον ελληνικό κινηματογράφο, ερμηνεύοντας με την ίδια άνεση σε δράματα, κωμωδίες και μιούζικαλ. Το ιδιόμορφο και άκρως εκφραστικό πρόσωπο του, το οποίο καθρέπτιζε τα βάσανα, αλλά και την αισιοδοξία ενός πατέρα της εποχής, έχουν στιγματίσει τις λαϊκές μνήμες για τον αγαπημένο ηθοποιό. Χαρακτηρίστηκε ένας από τους πιο αγαπημένους «πατεράδες» του ελληνικού σινεμά, με το ρόλο του ως πατέρας της «Μανταλένας» να ξεχωρίζει. Αξιοσημείωτες ήταν επίσης οι ερμηνείες του στις ταινίες «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Ο Θόδωρος και το Δίκαννο» (1962), «Ολοκαύτωμα» (1971) και «Η Αλίκη Δικτάτωρ» (1972).

Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε το 1975 στην ταινία «Στα Δίχτυα του Τρόμου» του Βαγγέλη Σερντάρη, ενώ μέσα από το πλήθος των ταινιών που συμμετείχε, κατάφερε να συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους ηθοποιούς της εποχής.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Υπήρξε παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό και ερμηνεύτρια δημοτικών τραγουδιών, Φρόσω Κοκκόλα, με την οποία γνωρίστηκε στο Θέατρο Τέχνης. Το ζευγάρι απέκτησε μια κόρη, την Μαρία, και η κοινή ζωή των δυο ηθοποιών κράτησε 42 χρόνια, μέχρι το θάνατο του το 1978.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Για την ερμηνεία του στην πολεμική ταινία του Δημήτρη Παπακωνσταντή «Ολοκαύτωμα» το 1971, απέσπασε το βραβείο Β΄ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Λαυρέντης Διανέλλος πέθανε στο Σιάτλ της Αμερικής, μετά από μακροχρόνια ασθένεια, ενώ η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στην Ραφήνα Αττικής.