Αξεπέραστη κωμικός, εξαιρετική τραγουδίστρια και απολαυστική «show woman», η Ρένα Βλαχοπούλου σφράγισε μοναδικά όλους τους ρόλους που ενσάρκωσε σε σκηνή και οθόνη. Καθημερινή, προσιτή και ανθρώπινη, κατάφερε να αγγίξει τις καρδιές των απλών ανθρώπων και να γίνει η «Ρένα» της οικογένειας κάθε Έλληνα.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Ο πατέρας της ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας του νησιού και μαζί με την μητέρα της Καλλιόπη απέκτησαν εννιά παιδιά. Η “Ρηνούλα” έδειξε από μικρή το ταλέντο της στο τραγούδι, αφού από δύο χρονών τραγούδαγε στο σπίτι, στο δρόμο, σε πανηγύρια και σε γιορτές, με αποτέλεσμα να γνωρίζουν όλοι το παιδί-θαύμα με την αγγελική φωνή.

Στα δεκαέξι της πρωτοτραγούδισε επίσημα σε ένα από τα πιο διάσημα ζαχαροπλαστεία της Κέρκυρας, αυτοσχεδιάζοντας περίτεχνα σε κάθε της εμφάνιση. Το 1939, η Ρένα παντρεύεται και πηγαίνει στην Αθήνα. Εκεί θα γευτεί την πρώτη μεγάλη επιτυχία, όταν θα την ανακαλύψει ο Μίμης Τραϊφόρος και θα την παρουσιάσει ως νέο ταλέντο σε ένα πρόγραμμα βαριετέ στο κέντρο «Όαση» του Ζαππείου. Την ίδια χρονιά, εμφανίζεται στην σκηνή του «Μουντιάλ», τραγουδώντας ντουέτο με τη Σοφία Βέμπο.

Η μεγάλη στιγμή της έρχεται το 1942, όταν γνωρίζει τον μεγάλο Έλληνα πιανίστα της τζαζ, Γιάννη Σπάρτακο, ο οποίος εντυπωσιάζεται από το ταλέντο της και την μεταμορφώνει σε «Βασίλισσα της Τζαζ», με αποτέλεσμα όπου εμφανιζόταν να γίνεται χαλασμός. Ακολούθησαν περιοδείες με τον Σπάρτακο στην Τουρκία, την Αίγυπτο και την Μέση Ανατολή, όπου προσκλήθηκε και από την αυλή του Σάχη της Περσίας. Τελευταίος σταθμός ήταν η μακρινή Αμερική, όπου ταξίδεψαν με υπερωκεάνιο και περιόδευσαν για τέσσερα χρόνια. Η νοσταλγία όμως για τον τόπο της ήταν τόσο μεγάλη, που τον Μάϊο του 1951 πήρε το ταξίδι της επιστροφής.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Την περίοδο 1951-1954, η Ρένα τραγούδησε σε πολλά θέατρα με τους καλύτερους θιάσους, αλλά το «βάπτισμα του πυρός» σαν ηθοποιός, το πήρε το 1954 στο θέατρο Κυβέλης, δίπλα στους Νίκο Σταυρίδη, Σπεράντζα Βρανά, Κούλη Στόλιγκα και Κώστα Χατζηχρήστο, με το νούμερο «Άλα, Πασά μου». Στη συνέχεια, οι προτάσεις άρχισαν να διαθέχονται η μία μετά την άλλη και η Ρένα έγινε το καινούργιο αστέρι που είχε γεννήσει η επιθεώρηση. Από τότε καθιερώνεται σαν ηθοποιός του θεάτρου, και κάνει λαμπρή καριέρα, συμμετέχοντας τα επόμενα χρόνια σε πάνω από 160 θεατρικές παραστάσεις.

Η τελευταία παράσταση της Ρένας στο θέατρο έγινε τη σεζόν 1993-94 στο θέατρο Μπρόντγουεϊ με την θρυλική «Χαρτοπαίχτρα» του Δημήτρη Ψαθά.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο της γίνεται στην πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία που γυρίστηκε στην Ελλάδα, «Πρωτευουσιάνικες Περιπέτειες» του Γιάννη Πετρουλάκη. Στη συνέχεια, ο Αλέκος Σακελλάριος, που είχε ήδη συνεργαστεί με την Ρένα στο θέατρο, της δίνει έναν ρόλο στην ταινία του «Όταν Λείπει η Γάτα», αλλά δεν καταφέρνει να ξετυλίξει το κωμικό της ταλέντο. Εκείνος που έμελλε να γίνει “σταθμός” στην κινηματογραφική της καριέρα ήταν ο Γιάννης Δανιαλίδης. Το 1962, όταν ξεκίνησε την προετοιμασία της ταινίας «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο», προέκυψε ένας ρόλος κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της Ρένας, αφού το έργο είχε πολλά στοιχεία μουσικά, ως το πρώτο μιούζικαλ που θα σκηνοθετούσε στην Φίνος Φιλμ. Αμέσως, το συζήτησε με τον Φίνο, όμως εκείνος δεν ήταν πεπεισμένος ότι η Βλαχοπούλου θα “έγραφε” καλά στο πανί. Ο Δαλιανίδης, σίγουρος πως η Ρένα θα μπορούσε να γίνει μεγάλο κινηματογραφικό αστέρι, επέμεινε και τελικά τον έπεισε. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, η Ρένα έγινε η αγαπημένη ηθοποιός της Φίνος Φιλμ, με ταινίες που έσπασαν κυριολεκτικά τα ταμεία: «Κάτι να Καίει», «Κορίτσια για Φίλημα», «Η Χαρτοπαίχτρα», «Ραντεβού στον Αέρα» και άλλες.

Την περίοδο 1966-1969 σταματάει να συνεργάζεται με την Φίνος Φιλμ και γυρίζει τρεις ταινίες στην εταιρεία Καραγιάννης-Καρατζόπουλος. Με την επιστροφή της το 1969 στην Φίνος Φιλμ, γυρίζει την θρυλική «Παριζιάνα», την οποία θεωρούσε μια από τις αγαπημένες της ταινίες και συνέχισε στην εταιρεία μέχρι το 1972, πρωταγωνιστώντας σε άλλες έξι σπουδαίες ταινίες, όπως «Μια Ελληνίδα στο Χαρέμι» και «Η Κόμησσα της Κέρκυρας».

Συνέχεια είχε η περιοδεία της στην Αυστραλία, αλλά και στην Κύπρο και τις επαρχίες της Ελλάδας, ενώ το 1976 συμμετείχε στην πρώτη της τηλεοπτική σειρά «Μια Αθηναία στην Αθήνα», παρόλο που δεν συμπάθησε ποτέ την μικρή οθόνη, λέγοντας χαρακτηριστικά “Δεν με χωράει εμένα η μικρή οθόνη. Εγώ θέλω απλωσιά”. Το 1979, η Ρένα επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη, μετά από απουσία έξι χρόνων, γυρίζοντας μια σειρά από ταινίες, οι οποίες όμως δεν είχαν καμία σχέση με τις σπουδαίες ταινίες της “χρυσής” εποχής.

Η καριέρα της Ρένας έκλεισε το 1997, σχεδόν όπως ξεκίνησε, όταν σε ηλικία 74 ετών, αποφάσισε να ηχογραφήσει έναν δίσκο με τίτλο «Η Ρένα τραγουδάει Τζαζ», με την συμμετοχή του ανιψιού της τενόρου Μάριου Φραγκούλη.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Παντρεύτηκε τρεις φορές: Ο πρώτος της γάμος το 1939 με τον ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, Κώστα Βασιλείου, κράτησε μόνο δύο χρόνια. Ο δεύτερος γάμος της, το 1942, με τον Γιάννη Κωστόπουλο, κράτησε μέχρι το 1946.

Ο τρίτος και σημαντικότερος “σταθμός” στην προσωπική της ζωή ήταν ο γάμος της με τον επιχειρηματία Γιώργο Λαφαζάνη το 1967, που κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής της.

Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στα ζώα και φρόντιζε μαζί με τον φίλο της Λάμπρο Κωνσταντάρα όλα τα αδέσποτα της Βάρκιζας.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Για την ερμηνεία της στη θεατρική παράσταση «Η Χαρτοπαίχτρα», βραβεύτηκε το 1995 με το αναμνηστικό μετάλλιο «Δημήτρης Ψαθάς».

Το 2003, τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο, με τον Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος, για την προσφορά της στις τέχνες.

Η γενέτειρά της, η Κέρκυρα, την τίμησε ονομάζοντας το παλιό θέατρο «Μον Ρεπό» σε θέατρο «Ρένα Βλαχοπούλου».

ΘΑΝΑΤΟΣ

Η Ρένα Βλαχοπούλου άφησε την τελευταία της πνοή στις 29 Ιουλίου 2004, σε ηλικία 81 ετών, ανάμεσα σε αγαπημένα της πρόσωπα. Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη, ενώ την προηγούμενη μέρα, η σορός της εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Την ημέρα της κηδείας της, όλα τα καταστήματα στην Κέρκυρα ήταν κλειστά λόγω πένθους.