Με το ευγενικό παρουσιαστικό και τη βαθειά φωνή, ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης είχε μια σύντομη αλλά αξιόλογη πορεία, ερμηνεύοντας συνήθως ρόλους ευαίσθητων και ευάλωτων νέων της εποχής.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα από εύπορη οικογένεια, ενώ αποφοίτησε από το σχολείο με άριστα. Ο πατέρας του εργαζόταν στα σκηνικά της εταιρείας Δαμασκηνός – Μιχαηλίδης, έτσι ο Βαγγέλης δούλευε μαζί του τα καλοκαίρια και αγάπησε πολύ τον χώρο αυτό. Τελικά, αποφάσισε να σπουδάσει στη Δραματική Σχολή του Λυκούργου Σταυράκου, στην οποία αμέσως ξεχώρισε ανάμεσα σε άλλους ηθοποιούς της γενιάς του.
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Οι θεατρικές του συμμετοχές μπορεί να ήταν λίγες, αλλά είχαν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε το 1968 στην επιθεώρηση «Αθήνα Χαρτοπαίχτρα», πλάι στην Ρένα Βλαχοπούλου και τον Νίκο Σταυρίδη. Την περίοδο 1969-1970, συνεργάστηκε με τον θίασο Ρένας Βλαχοπούλου – Γιώργου Πάντζα, ενώ το 1972 συμμετείχε στο μιούζικαλ «Καμπαρέ» δίπλα στην Μάρθα Καραγιάννη και τον Ντίνο Ηλιόπουλο.
Έκτοτε, αποφάσισε να απέχει απο κάθε θεατρική δραστηριότητα και όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος σε συνέντευξή του: “Δεν φοβήθηκα να μείνω άνεργος. Είναι πιο τίμιο να πάω να δουλέψω στα μπουζούκια, παρά να βγω στο σανίδι και να κοροϊδεύω τον κόσμο”.
Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Η πρώτη και δυναμική εμφάνιση του στον κινηματογράφο έγινε το 1960, στην τανία του Ορέστη Λάσκου «Νύχτες στο Μιραμάρε». Εκεί, τον είδε ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο οποίος αναζητούσε εκείνη την εποχή έναν ηθοποίο με ευγενική φυσιογνωμία, για να ερμηνεύσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Ο Κατήφορος», δίπλα στην Ζωή Λάσκαρη. Η μεγάλη επιτυχία της ταινίας, απογείωσε την καριέρα και των δύο. Ουσιαστικά με αυτήν την ταινία «γεννιέται» ο χαρακτήρας που θα δει το κοινό τα επόμενα χρόνια, σε μερικές από τις πλέον εμπορικές επιτυχίες όλων των εποχών στο ελληνικό σινεμά, όπως «Νόμος 4000» και «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο». Μεγάλη του επιτυχία θεωρείται και η συμμετοχή του στην ταινία «Το Δόλωμα», πλάι στην Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Υπακούοντας στην εσωτερική ανάγκη του να παίζει όποτε και όσο θέλει εκείνος, δίχως να νιώθει την πίεση να βγάλει περισσότερα χρήματα ή να συντηρήσει την εικόνα του ζεν πρεμιέ, ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης τα επόμενα 7-8 χρόνια θα παίξει μόνο σε τρία φιλμ. Την «Κλεμμένη Αγάπη» το 1966, το «Νυφοπάζαρο» το 1969 και το «Ταγκό 2001» το 1973, το οποίο και αποτελεί το «κύκνειο άσμα» του στον κινηματογράφο.
Μετά την απομάκρυνση του απο το σινεμά, συνέχισε να συνεργάζεται με τον Γιάννη Δαλιανίδη, αυτή την φορά στην τηλεόραση, όπου ερμήνευσε τον ρόλο του παρουσιαστή στην θρυλική τηλεοπτική σειρά «Λούνα Πάρκ», ενώ ο τελευταίος του ρόλος ήταν στην τηλεοπτική σειρά του Νίκου Φώσκολου «Η Λάμψη» το 1990.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση και φροντίζει τα φυτά του, στον κήπο του σπιτιού του κάπου στην Πελοπόννησο, δηλώνοντας “παλαίμαχος ηθοποιός” και δεν έχει πραγματοποιήσει καμία δημόσια εμφάνιση.
Αποφθέγματα #quotes
«Η ταινία που πιστεύω με καθιέρωσε ήταν ο «Νόμος 4000». Θυμάμαι πήγαινα με την Ζωίτσα (Λάσκαρη) στον Φίνο για να γυρίσουμε τις επόμενες σκηνές και όταν δεν του άρεσε το παραμικρό, γυρίζαμε ξανά τις ίδιες σκηνές όσο χρειαζόταν. Έλεγε «ξανα, ξανα, ξανά» μέχρι να γυριστεί το τέλειο.»
«Δεν αισθάνθηκα ποτέ στη ζωή μου μοναξιά. Έχω γνωρίσει πολύ μεγάλη αγάπη από το κοινό και αυτοί μου έδωσαν το προνόμιο να μην πεινάσω στη ζωή μου. Αυτό θέλω να το τονίσεις. Ο κόσμος σε ανεβάζει ο κόσμος σε κατεβάζει. Εγώ έφυγα όταν έπρεπε.»
«Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος από τη ζωή μου. Δεν έχω να ζηλέψω τίποτα. Από το σπίτι μου εδώ στο χωριό, έχω να βγω 4 χρόνια. Το παρελθόν μου, το θυμάμαι, το ζω, αλλά δεν μένω εκεί. Προχωράω. Κάποιοι λένε πως «όταν θυμάσαι το παρελθόν, θυμάσαι πως έχεις γεράσει». Εγώ λοιπόν δεν το θυμάμαι συχνά.»
Ταινίες με την FF