Εκλεκτή και ταλαντούχος ηθοποιός, με ήθος, παιδεία, ανησυχίες, αυτοσεβασμό, αξιοπρέπεια και απλότητα, η Βούλα Ζουμπουλάκη έγραψε μια μακρά καλλιτεχνική πορεία στον τόπο μας, κερδίζοντας πολλές διακρίσεις και άπλετο θαυμασμό.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Με ρίζες από την Κρήτη, γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου σε αστική οικογένεια και με αδέλφια που διακρίθηκαν στο χώρο της επιστήμης και της τέχνης. Σπούδασε νομικά, για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες των γονιών της, αλλά παράλληλα γράφτηκε και στη Σχολή Μονωδίας του Εθνικού Ωδείου, έχοντας ιδιαίτερη κλίση και αγάπη προς το τραγούδι. Στη συνέχεια, ολοκλήρωσε τις καλλιτεχνικές της σπουδές στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Η πρώτη της επίσημη εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1950 στη Λυρική Σκηνή, με την όπερα του Βέρντι «Χορός μεταμφιεσμένων». Γρήγορα, όμως, άλλαξε κατεύθυνση και με την προτροπή του σπουδαίου Έλληνα ηθοποιού και μετέπειτα συζύγου της Δημήτρη Μυράτ, μεταπήδησε στο θέατρο.

Ο πρώτος της μεγάλος ρόλος θα έρθει με το έργο «Το Σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα» του Λόρκα, στο θέατρο Κοτοπούλη, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Θα συνεχίζει με παραστάσεις όπως «Φαύλος Κύκλος» του Δημήτρη Ψαθά, «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ, «Επτά Χρόνια Φαγούρα» του Τζορτζ Άξελροντ, «Η Δικηγορίνα» του Λουί Βερνέιγ, «Λυσσασμένη Γάτα» του Τένεσι Ουίλιαμς και άλλες.

Από το 1957 έγινε η βασική πρωταγωνίστρια στον θίασο του Δημήτρη Μυράτ, στο Θέατρο Αθηνών, σε μεγάλες επιτυχίες όπως «Υπόθεση Ντρέιφους» του Μανώλη Σκουλούδη, «Το Φως της Καρδιάς» του Τένεσι Ουίλιαμς, «Οι Δίκαιοι» του Αλμπέρ Καμί και στη θρυλική παράσταση «Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε» του Λουίτζι Πιραντέλο, στιγματίζοντας με τις ερμηνείες της ρόλους που ακόμα και σήμερα θεωρούνται μοναδικοί. Εποχή μάλιστα άφησε ο ρόλος της στην «Πικραγαπημένη» του Υάκινθου Μπεναβέντε, το 1962, που θεωρήθηκε προσωπικός της θρίαμβος.

Το 1968, ο θίασος του Δημήτρη Μυράτ μετονομάστηκε σε «Μυράτ – Ζουμπουλάκη» και συνέχισαν μαζί να δίνουν εκλεκτές παραστάσεις σε έργα όπως «Εσθήρ» του Ρακίνα, «Απαγορευμένο Τετράδιο» της Άλμπα ντε Τσέσπεντες, «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, «Διάλογοι» του Πλάτωνα, «Εκάβη» του Ευριπίδη, «Να Ντύσουμε τους Γυμνούς” του Πιραντέλλο κ.α, μέχρι το θάνατο του Δημήτρη Μυράτ το 1991. Ακολούθησαν ελάχιστες εμφανίσεις της στο Εθνικό Θέατρο και στο μοντέρνο θέατρο του Γιώργου Μεσσάλα, για να αποσυρθεί πολύ σύντομα και διακριτικά από τον καλλιτεχνικό χώρο.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε θριαμβευτικά το 1955, με τον ρόλο της Αννέτας, στην θρυλική «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη. Παρά την επιτυχία της ταινίας, η Βούλα Ζουμπουλάκη θα κάνει λίγες εμφανίσεις στο πανί, μέχρι να βρεθεί, το 1963 στα μαγικά χέρια του Γιάννη Δαλιανίδη και της Φίνος Φιλμ, για τα γυρίσματα του «Ίλιγγου». Ακομπλεξάριστη και γοητευτική, παίζει το ρόλο της μητέρας της Λάσκαρη, παρά τα 39 της χρόνια, και δίνει μια σπουδαία ερμηνεία που συζητήθηκε πολύ.

Συνολικά, συμμετείχε σε δέκα κινηματογραφικές ταινίες, εκ των οποίων δύο με την Φίνος Φιλμ. Για το ρόλο της στην ταινία «Σύντομο Διάλειμμα» του Ντίνου Κατσουρίδη κατέκτησε το βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1966. Τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση ήταν το 1990 στην ταινία του Βασίλη Αλεξάκη «Αθηναίοι», όπου και απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Ποιότητας στην κατηγορία Β’ ρόλου.

Στην τηλεόραση είχε επίσης λίγες αλλά ξεχωριστές εμφανίσεις, όπως στην τηλεοπτική σειρά «Πορφύρα και Αίμα» (1977) του Νίκου Φώσκολου.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Παντρεύτηκε στο Κάιρο, το 1951, τον ηθοποιό Δημήτρη Μυράτ και έμειναν μαζί σαράντα χρόνια, μέχρι τον θάνατο του συζύγου της το 1991. Δεν απέκτησαν παιδιά, αλλά είχε πολύ στενή σχέση με τον ανιψιό της Γιάννη Ζουμπουλάκη.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Κατέκτησε δύο φορές το Έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη» ως καλύτερη ηθοποιός (1961 & 1965), τίμησε την χώρα μας με το Α’ Βραβείο στο Φεστιβάλ Λισσαβόνας το 1964, ενώ το 1966 της απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός Ευποιίας, κερδίζοντας παράλληλα και το βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, για την ερμηνεία της στην ταινία του Ντ. Κατσουρίδη «Σύντομο Διάλειμμα».

Χρόνια αργότερα, το 1990, απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Ποιότητας για την ερμηνεία της στην ταινία του Γ. Αλεξάκη «Αθηναίοι», ενώ ένα χρόνο πριν πεθάνει, το 2014, βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ Κιν/φου Θεσσαλονίκης, για την συνολική της προσφορά στην τέχνη του Θεάτρου και του Κινηματογράφου.

ΘΑΝΑΤΟΣ

Η Βούλα Ζουμπουλάκη πέθανε το 2015, σε ηλικία 91 ετών, έπειτα από οξύ ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο.